NC KNB ครอบครัวป่วนๆ 5. มุราซากิบาระ อัตสึชิ

“หอมจัง...น่ากิน...น่ากินที่สุด...” เสียงแหบพร่ากระซิบแล้วไล้จมูกไปตามลำคอสีน้ำผึ้งที่ถูกแต้มไปด้วยรอยแดงจางๆ พรมจูบลงบนนั้นแผ่วเบาจนคนผมแดงรู้สึกหวิวๆแปลกๆ แต่เด็กหัวม่วงกลับบดจูบและซุกไซ้หนักหน่วงขึ้น สัมผัสนิ่มๆของครีมเค้ก สร้างความรู้สึกตื่นเต้น คากามิเม้มปากกลั้นเสียงที่กำลังจะหลุดออกมาเพราะความรู้สึก ดันแผงอกกว้างออกไป แต่พอเงยหน้าสบกับตัวตาคู่คมทอประกายกล้านั่น...แล้วมองสภาพตัวเองที่กำลังถกกักขังไว้ด้วยสองแขนแกร่งแล้ว...

แย่ล่ะ...เขาตกอยู่ในมืออีกฝ่ายเข้าซะแล้ว!

“มุรา..ซากิ...ไม่...เอานะ…” คือ...นี่มันห้องครัวนะ!!

พยายามดันร่างใหญ่ออกไป แต่มือหนาสองข้างเลื่อนผ่านแผ่นหลังลงมาตามกระดูกสันหลังและกอบกุมที่สะโพกมน ใบหน้าเสือแดงร้อนวูบเมื่อมือร้ายกาจนั่นบีบขย้ำลงมาจนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาให้อีกฝ่ายหยอกเล่นเลย!

“อือ…คากาจิน…คากาจินน่ากิน…” เสียงทุ้มเรียกไม่หยุดพร้อมกับจมูกโด่งและริมฝีปากร้อนที่ซุกไซร้ทั่วลำคอ ปลายลิ้นร้ายกาจแลบเลียครีมสีขาวที่เปื้อนตามร่างกายสีน้ำผึ้งออกอย่างแผ่วเบาทุกครั้งก็ทิ้งความร้อนเอาไว้ แล้วในบางครั้งก็ดูดดุนแรงจนรู้สึกเจ็บ แต่ปลายลิ้นร้อนก็ไล้เลียซ้ำที่รอยแดงจ้ำราวกับปลอบโยน

คากามิดันไหล่แกร่งออกไป แต่คนตัวโตไม่ยอมหยุด ฝ่ามือร้อนขย้ำลงมาบนสะโพกอย่างหนักมือขณะเดียวกันก็รั้งเอาเสื้อผ้าที่เปื้อนออกจากเรียวขาแข็งแรง

“มะ...มุ...” เสียงหายใจหอบ เพราะรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมากับการหยอกเย้าของคนตัวยักษ์ แล้วเมื่อฝ่ามืออุ่นๆไล้ไปทั่วต้นสีน้ำผึ้งและบีบขย้ำลงมา ใบหน้าหล่อๆเริ่มซุกไซ้ต่ำลงมาที่แผ่นอกเรียบ ร่างเอสผมแดงสะท้านเบาๆเมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองที่ยอดอกผ่านเสื้อเชิ้ตตัวหลวม

“อ๊ะ…อ๊าา…อา!!”

เสียงครางเบาๆด้วยความเสียวสยิว ริมฝีปากร้อนดูดดุนอย่างหนักหน่วง ไล้เลียครีมสีขาวจนทั่ว ฝ่ามือร้อนผ่าวหยัดร่างเสือแดงให้แอ่นขึ้นรับเรียวลิ้นที่กำลังเกี่ยวกระหวัดเย้าแหย่ไปมา

“อ๊ะ…อา...อา...อ๊า…”

สติคากามิเริ่มกระเจิดกระเจิง ริมฝีปากร้อนผละออกและแกะปมผ้ากันเปื้อน...เสื้อเปื้อนเค้กออกด้วยริมฝีปาก ขณะที่มือหนาซุกซนสัมผัสฟอนเฟ้นไปทั่วสะโพกและเรียวขา จนคนผมแดงรู้สึกว่าตัวเองต้องถูกเด็กยักษ์นี่กินแน่ๆ!!

ไม่สิ...หมอนี่ไม่ใช่เด็กแล้ว!! เด็กที่ไหนมันจะชำนาญเรื่องแบบนี้สุดๆกันเล่า!!

      “อ่ะ...อื้ออออออ” ร้องเบาๆเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวสอดเข้ามาภายในร่างกายอย่างช้าๆ ขณะที่จมูกโด่งเริ่มซุกไซ้และหอมดังฟอดตามผิวเนียนสวย รอยสีแดงจางๆยังคงมีให้เห็นประปราย แล้วคนผมม่วงก็ไม่รอช้าที่จะซ้ำรอยนั้นให้แดงจัดยิ่งขึ้น

ใบหน้าหล่อแทรกเข้าไปภายในเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมออกและระดมจูบทั่วแผ่นอกเนียน ปลายลิ้นร้อนหยอกเย้ายอดอกสีสดจนเปียกชุ่ม ราวกับไล้เลียไอศกรีมรสเลิศ พอๆกับปลายนิ้วที่สอดคาอยู่ในร่างคากามิเริ่มขยับเข้าออกอย่างกระชั้นถี่

มือหนาอีกข้างเลื่อนขึ้นมาขย้ำฟอนเฟ้นลงบนยอดอกอีกข้าง ขณะที่ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดอกสีสดจนช้ำหนัก จนคนผมแดงรู้สึกเหมือนจะละลายคาริมฝีปากสีซีดนั่น

มุราซากิบาระทำเหมือนกำลังชิมขนม...

แล้วเขานี่ล่ะที่เป็นของหวานของหมอนี่น่ะ!!

ฝ่ามืออุ่นจัดเลื่อนผ่านแผ่นอกไปยังเอวแล้วขย้ำลงมาบนสะโพกมนอีกครั้ง นิ้วเรียวกระแทกกระทั้นเข้ามาถี่รัว ปลายลิ้นร้อนไล้เลียทั่วแผ่นอกสีน้ำผึ้ง ครีมเค้กสีขาวที่เคยเปื้อนบนตัวเริ่มถูกไล้เลียจนเกือบหมด ปลายยอดอกถูกดูดดุนหนักจนต้องแหงนหน้าเชิดขึ้นและหงายศีรษะไปด้านหลัง ครางเสียงกระเส่าด้วยความเสียวซ่านแทบขาดใจ

“น่ารักจัง….น่ารักจังเลย…คากาจินน่ารัก” เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า ขณะที่ยังตวัดลิ้นดูดดื่มจนร่างกายเสือแดงสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า

“อ๊ะ...อา...อา…อ๊า” มือที่เคยผลักไสเริ่มขยับกอดลำคอแกร่งแน่นและขยุ้มลงบนเส้นผมสีม่วงยุ่งเหยิงด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นสูง ส่งเสียงครางหวานๆให้อีกฝ่ายได้ยินอยู่ร่ำไป

ไม่น่าไปว่าหมอนี่เลย!! ฮึ่ย! คราวหลังจะไม่คิดว่าเจ้ายักษ์นี่เป็นเด็กแล้ว!!

ได้แต่บ่นในใจ ส่วนร่างกายท่อนล่างเปียกชุ่มและเต็มไปด้วยอารมณ์ คนตัวโตเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบปากสีพีชเบาๆ ริมฝีปากร้อนค่อยๆละเลียดบดเบียดเข้าหาและสอดลิ้นชื้นๆเข้ามาอย่างอ่อนโยน เหมือนชิมขนมที่ชอบ เรียวลิ้นร้ายกาจค่อยๆกวาดต้อนทั่วโพรงปาก เริ่มแรกก็แผ่วเบานุ่มนวล จากนั้นก็บดขยี้หนักมากขึ้นเรื่อยๆอย่างร้อนแรง ฝ่ามือร้อนผ่าวกอบกุมร่างกายของเสือจอมยั่วเอาไว้ ใบหน้าหล่อซุกไซ้กับซอกคอเนียน พรมจูบเบาๆ สลับกับไล้เลีย

“อ๊ะ..อ๊า…อ๊า…” เสียงร้องครวญครางและขยับร่างบิดเร่าอยู่บริเวณเคาน์เตอร์ครัว แล้วฝ่ามือร้ายกาจนนั้นเริ่มขยับรูดรั้งเป็นจังหวะและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ริมฝีปากเขายังทำหน้าที่บดจูบลงมาอย่างแนบแน่นไม่ยอมให้มีช่องหายใจ!

คากามิกอดแผ่นหลังร่างสูงไว้แน่น ลมหายใจเริ่มหอบถี่รัวเมื่อใกล้จะไปถึงจุดขีดสุดของอารมณ์ ปลายนิ้วที่สอดคาอยู่ในร่างกายกระแทกถี่ยิบรัวเร็วจนในที่สุดร่างคนผมแดงก็สะท้านและปลดปล่อยออกมาจนเลอะอาบทั่วฝ่ามือใหญ่

“น่ากิน...น่ากินที่สุด…” น้ำเสียงทุ้มแหบต่ำไม่ยานคางเหมือนทุกที คราวนี้ทั้งฟังดูเซ็กซี่และร้อนแรง แตะชิมน้ำสีขุ่นแล้วเอ่ยชม

“หวาน...” คากามิหน้าร้อนจัด เจ้าบ้านี่เป็นผู้ชายที่ฮอตอย่างร้ายกาจ!! ร่างสูงขยับตัวแนบชิดจนความแข็งแกร่งเบียดลงมากับซอกขาด้านในของคนแดง ใบหน้าสวยปรือปรอยร้อนวูบวาบด้วยความอาย

“ขนมที่อร่อย….ที่สุด...ให้ฉัน...กิน...คากาจิน...นะ” คากามิหน้าแดงจัด ทำตาโตไม่ยอมตอบ มาถามกันตรงๆแบบนี้ทั้งๆที่กอดเขาไม่ปล่อยเนี่ยนะ!

 “อ๊ะ...อื้อ!!”

ดันข้อมือแกร่งออก เพราะพอคนตัวโตเห็นคากามิไม่พูด เขาก็ใช้ปลายนิ้วลูบไล้เสียดสีร่างกายสีน้ำผึ้งโดยทำเหมือนจะสอดเข้ามาแต่ก็ไม่ คากามิสะท้านหอบหนัก คนตัวโตเริ่มถูไถมันซ้ำๆ จนรู้สึกมากเกินไปแล้ว

เจ้ายักษ์นี่!! อยากให้เขาอนุญาตตึงทำแบบนี้สินะ!! เจนจัดที่สุด!

พวกรุ่นปาฏิหาริย์นี่ดูจะชำนาญเรื่องแบบนี้กันเสียจริง!!

มือเรียวปัดมือแกร่งออก แต่เพราะเรี่ยวแรงไม่ค่อยจะมี สุดท้ายปลายนิ้วซุกซนนั่นถึงได้แทรกเข้ามาอีก คราวนี้ขยับขึ้น ถี่ขึ้นกระแทกกระทั้นจุดเร้าเน้นๆหนักๆแบบจงใจแกล้ง

ร้ายกาจที่สุด!!

ดวงตาสีม่วงโชนแสงมองร่างที่อ่อนระทวย และกำลังอดกลั้นกับการกลั่นแกล้งของเขา ก็ลงโทษที่ว่าเขาเด็กนั่นล่ะ...แม้คากาจินจะโคตรน่ากินจนแทบจะอดใจไม่ไหวแล้วก็ตาม!!

“อ๊ะ!!...อ๊า!!” คากามิเกร็งแน่นด้วยความเสียวซ่าน จิกมือข้างนึงลงบนไหล่กว้าง ริมฝีปากร้อนผ่าวคลอเคลียริมฝีปากสีพีช

“ว่าไงอ่า…คากาจิน...อยากให้ฉันกิน...หรือเปล่า” เสียงแหบพร่ากระซิบ คากามิค้อน แค่มองดวงตาสีม่วงนั่นเขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการเขามากแค่ไหน แต่นิสัยชอบแกล้งเหมือนเด็กๆนี่มัน!! ฮึ่ย!!

“แฮ่กๆ…เจ้าบ้า…แฮ่ก...พอ…” หอบหายใจหนัก

“ไม่…ไม่พอหรอก” กระซิบแผ่วแล้วจูบเสือแดงแสนสวย เรียวลิ้นร้อนสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นคากามิไปมาอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน ร่างสีน้ำผึ้งกระตุกสั่นตอบสนองเพราะเสียวซ่านจนแทบจะทนไม่ไหว ริมฝีปากร้อนค่อยๆถอนออกไป ขณะปลายนิ้วยังขยับในความคับแน่นถี่กระชั้น

“แฮ่ก…พะ...พอแล้ว…” หอบจนตัวโยน “จะ...อา...ทนไม่...ไหวแล้ว...อ๊า…อ๊ะ” เรือนร่างสีน้ำผึ้งบิดเร่า รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตายเพราะปลายนิ้วเรียวยาวนั่น คนตัวโตช่างแกล้งคลี่รอยยิ้มเหมือนชนะเกมส์เซนเตอร์ที่ชอบเล่น

“เอ...ทำไงดี...?”

“กะ...กิน...ฉัน...อ๊า!!” พูดแล้วก็อยากมุดหน้าหนีชะมัด!

เจ้าเด็กบ้าชอบเอาชนะนี่!!

พอคนผมแดงยอมรับดีๆ ปลายนิ้วนั่นจึงถอนออกไป เรียวขาถูกจับแยกออกกว้าง ร่างสูงรวบต้นขาสีน้ำผึ้งเข้าหาตัวและแทรกกายเขาเข้ามาในร่างคนผมแดง เสียงครางเบาๆในลำคอเพราะรู้สึกเจ็บและคับแน่นไปหมด แต่มุราซากิบาระค่อยๆใส่มันเข้ามาอย่างใจเย็น มือหนาประคองบั้นเอวสวยไว้อย่างทะนุถนอม แล้วเขาก็โน้มหน้าลงมาจูบปากสีพีชเบาๆ

“อื้อ…อื้อ...”

เสียงหวานพร่าครางในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนบดขยี้ลงมาหนักหน่วง ดูดดุนริมฝีปากช้ำทั้งบนและล่างอย่างร้อนแรง จากนั้นก็สอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นคนใจ้ร่าง เขาใช้ลิ้นไล่ต้อนไปทั่วโพรงปากชิมความหวานอย่างหื่นกระหาย ตักตวงอย่างหนักหน่วงและกระแทกร่างเข้ามาจนสุด

“อ๊าาาา!”

ใบหน้าสวยสะบัดไปมา แรงกระแทกนั่นทำให้ความรู้สึกที่ค้างคาในตอนแรกถูกปลดปล่อยออกมาจนอาบเลอะหน้าท้องแกร่งอีกครั้ง เสียงหอบแฮ่กๆด้วยความเหนื่อยจากกิจกรรมร้อนแรง แต่พอมองแววตามีม่วงที่ฉายแววหื่นกระหายนั้น...ก็บอกได้อย่างดีเลยว่า

ทุกอย่างมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

มุราซากิบาระแลบลิ้นเลียริมฝีปาก มองเสือสีแดงแสนสวย ขนมหวานแสนอร่อยเบื้องล่างด้วยแววตาร้อนแรงจนคนถูกมองหน้าร้อนวูบ

“อ๊ะ! อ๊าา…”

เสียงครางดังแทบจะทันทีเมื่อกายแกร่งเริ่มสาวเข้าออกช้าๆ แม้จะเป็นจังหวะเนิบนาบ แต่เข้ามาลึกจนสุดหนักๆแบบนี้ทำให้รู้สึกมากจนหายใจแทบไม่ทัน แขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งไว้ คนตัวโตเท้ามือลงกับขอบเคาน์เตอร์ครัวที่ดันคากามิให้นั่งและหยัดร่างเข้ามาเป็นจังหวะหนักขึ้นและถี่กระชั้นขึ้นเต็มแรงอารมณ์

เสือแดงกัดริมฝีปากตัวเองและหอบจนเป่าลมหายใจร้อนผ่าวรดใบหน้าหล่อคม คนผมม่วงจูบซ้ำไปซ้ำมาที่ริมฝีปากแดงช้ำ เรี่ยวแรงของร่างใหญ่มีแต่จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทุกครั้งที่เขาขยับกระแทกกระทั้นกายเข้าออก เสือสีแดงบิดกายเร่าไปมา เมื่อเขากระทบจุดเร้าภายในแรงๆ เสียวซ่านจนต้องสะอื้นออกมา

แขนแกร่งกอดร่างคากามิไว้แน่นจนหน้าท้องแกร่งเสียดสีกับหน้าท้องเรียบตึง เขากระแทกร่างเข้าหาถี่กระชั้น สอบสะโพกรัวเร็วไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าร่างสูงโน้มต่ำลงมาดูดดุนยอดอกสองข้างจนเปียกชุ่ม เสือแดงหอบหายใจถี่ระรัว ครางหนักปนสะอื้น ตัวร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้

“ฮึก!…อ๊ะ!...อ๊าาา…” มุราซากิบาระร้ายกาจที่สุด ไม่ได้ช่ำชองเหมือนคิเสะ แต่เวลาที่หมอนี่เข้ามา กลับกระตุ้นจนร่างกายเขาร้อนผ่าวไม่หยุด แล้วคากามิก็ไม่ได้ร้องออกมาเพราะว่าเจ็บ แต่มันรู้สึกดีมากๆ ถึงจะรุนแรงแต่ก็แฝงความนุ่มนวลไปในตัว

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเจ้าบ้าที่กำลังกอดเขาอยู่ ต้องอดทนและออมแรงตัวเองแค่ไหน  ยิ่งพอเห็นตาสีแดงสวยปริ่มน้ำตาไห้ทีไร ร่างสูงก็กระแทกกายย้ำหนักหน่วงมากขึ้นกว่าเดิมเหมือนอยากเห็นสีหน้าที่แสดงชัดยิ่งกว่านี้แล้วในบางครั้งเขาก็ผ่อนกายช้าเป็นจังหวะเนิบๆ แต่ในบางครั้งก็โจนจ้วงลึกซึ้งถี่รัวจนร่างกายสีน้ำผึ้งดิ้นเร่าเหมือนจะขาดใจตาย

“อ๊ะ…อ๊าา...อ๊าาาา!” เสียงหวานกระเซ่าครางหนักขึ้น ลมหายใจเริ่มขาดเป็นห้วงๆ สติเริ่มจะขาดหายแทบจะหลอมละลายคาร่างสูงใหญ่ ร่างงามแอ่นหยัดไปด้านหลังและสะท้านสั่นไหวเพราะสะโพกที่สอบรัวเร็ว หยาดเหงื่อผุดซึมทั่วร่างสีน้ำผึ้งและหน้าผากเนียน ต้นขาสวยถูกรวบเข้าหาขณะที่ร่างสูงเองก็ผสานร่างลงมาอย่างหนักหน่วง

เกือบจะทนไม่ไหวแล้ว เจ้าคนตัวโตเร่าร้อนมาก จนเขาจะถึงขีดสุดแล้ว

“อื้อ...แฮ่ก...แฮ่กๆ...อ๊า” เสียงหอบแฮ่กๆจนตัวโยน คนตัวโตเลยกระแทกร่างเข้าหาอย่างหนักด้วยจังหวะรัวเร็วถึงขีดสุด ร่างกายภายโอบรัดคนตัวสูงแน่นและกระตุกตอดรัดถี่จนเสียงแหบครางเรียกชื่อคนผมแดงไม่หยุด

“คากาจิน…อา…ดีจัง…ในตัวคากาจิน…ดี...อร่อย...”

หน้าเสือแดงร้อนแทบจะไหม้ ราวกับร่างกายถูกแผดเผาเมื่อสะโพกแกร่งกระแทกกระทั้นลงมา ครางสุดเสียงและปลดปล่อยออกมาอาบเลอะหน้าท้องแกร่งนั่น แต่เหมือนคนตัวโตจะไม่พอใจ ยังกระแทกกายเข้าออกหนักๆอีกพักใหญ่ๆกว่าเขาจะปลดปล่อยเข้ามาในตัวเสือแดง

“แฮ่กๆๆ...” คากามินึกว่าเจ้าบ้านี่จะพอได้สักที แต่เขาลืมไปว่าหมอนี่มันรักขนมยิ่งชีพ แล้วตอนนี้เขาเองนั่นล่ะที่เป็นขนมให้เจ้าบ้านี่กิน!!

ดวงตาสีแดงสวยเบิกตากว้างเมื่อถูกร่างสูงอุ้มขึ้นมาจนขาสองถอยห่างจากเคาน์เตอร์ครัว ข้างแนบสนิทกับเอวพี่แกร่ง คากามิรีบคว้าลำคอแกร่งไว้แทบไม่ทัน สีหน้ามีแต่ความตกใจ ถึงเขารู้ว่าหมอนี่แรงเยอะ!! แต่นี่ขนาดอุ้มเขาได้สบายๆเลย!!

"เอาขา...เกี่ยวเอวฉัน...ไว้...คากาจิน...เดี๋ยวตกนะ" เสียงกระซิบแหบพร่าที่ดังข้างหู ใบหน้าเอสแห่งโยเซ็นนั้นมีแต่ความหื่นกระหาย

"ถ้าฉัน...ตกลงไป...นะ"

“ฉันไม่ทำ...คากาจิน...ตกหรอก” มือแกร่งเลื่อนลงต่ำประคองสะโพกของคนที่กำลังอุ้มไว้ และเขาก็เริ่มสาวกายเข้าออกทั้งๆที่เขากำลังอุ้มคนผมแดงอยู่ คากามิได้แต่เหนี่ยวรั้งลำคอแกร่งไว้แน่น เรียวขาก็ตวัดโอบรอบบั้นเอวหนาด้วยความตกใจ

“อ๊ะ!...อ๊าา!...อ๊า…ลึก…อือ…ลึกไปแล้ว…” เสียงครางและเริ่มสะอื้นอีกครั้งเมื่อเขากระแทกกระทั้นแบบนี้ทำให้กายแกร่งโจนจ้วงเข้ามาลึกซึ้งกว่าเดิมเอามากๆ ลึกจนเหมือนมันจะสัมผัสทั่วผนังอ่อนนุ่มด้านในจนหมด

“ที่รัก…คากาจิน…น่ารัก” คนตัวโตครางกระเส่า และพรมจูบที่แก้มที่เปรอะน้ำตาของคนผมแดง เขาอยากใส่แรงมากกว่านี้ อยากตักตวงร่างนี้ไม่ยอมหยุด แต่เพราะหวงมาก ไม่อยากให้อีกฝ่ายเจ็บ รู้ดีว่าตัวเองออมแรงไม่เป็น หากเขาควบคุมไม่ได้

คนที่จะเจ็บก็คือ...ขนมหวานสีแดงแสนอร่อยของเขาเอง

 เขากระแทกร่างเข้ามารัวเร็วจนได้ยินเสียงผิวเนื้อที่กระทบกันดังหยาบโลน

“ดี….แน่นจัง….”

ใบหน้าสวยยั่วยวนร้อนวูบเมื่อได้ยินเสียงกระซิบนั่น ร่างกายที่ฉ่ำชื้นของคนผมแดงกำลังดูดกลืนกายแกร่งไว้แนบแน่น เพราะตอนนี้คนตัวโตทำร่างสีน้ำผึ้งเสียดเสียวจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กอดลำคอแกร่งไว้ แล้วสะบัดหน้าไปมาไม่หยุด กัดริมฝีปากสลับกับครางลั่นเมื่อโดนสอบสะโพกสวนขึ้นมาหนักๆ

“อ๊าา!...อ๊ะ...อา...อา…อ๊าา!” คนตัวโตขยับร่างเร่าร้อนอยู่ในตัวเอสเซย์ริน โยกไหวถี่แรงจนเรียวขาสวยต้องกอดรัดบั้นเอวแกร่งเอาไว้แน่น

“น่ารัก…” เสียงแหบพร่าเจือเสียงหอบสุดเซ็กซี่ของคนตัวโตว่า ร่างสูงขยับเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทั้งๆที่ยังอุ้มเสือสีแดงอยู่ สัมผัสที่โจนจ้วงโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้ร่างกายสีน้ำผึ้งสั่นไปหมด

“อ๊ะ!!!” คากามิร้องเบาๆเมื่อร่างโดนวางลงกับโต๊ะกินข้าวในครัว ร่างสูงใช้สองมือจับที่เอวเรียบตึงและยกมันสูงขึ้นเรียวขาสวยพาดไปบนหน้าขาทั้งสองข้างของเขา เอวและสะโพกสวยลอยเด่น  คนตัวสูงกระแทกกายเคลื่อนไหวเร่าร้อนต่อจากเมื่อครู่แทบจะทันที

“อ๊ะ...อ๊าา...อ๊าา…มุรา...ซา...อื้อ!” ร้องเรียกชื่อเสียงดังและมีหยาดน้ำตาเปรอะเปื้อนแก้มใส เสียงเนื้อกระทบกันดังไม่หยุด ร่างใหญ่เข้ามาในตัวคากามิลึกมาก ลึกจนเขาจะเหมือนจะขาดใจ ต้องบิดกายเร่าๆ ส่งเสียงครางหวานๆ น้ำใสๆไหลที่มุมปาก ริมฝีปากสีพีชแดงช้ำเผยอหอบครางไม่หยุด ของเหลวสีขุ่นก่อนหน้าไหลเยิ้มออกมา

“คากาจิน…คากา…จิน” เสียงทุ้มเรียกชื่อคนผมแดงไม่หยุด ใบหน้าคมหยาดไปด้วยเหงื่อแห่งแรงอารมณ์ หน้าท้องแกร่งเกร็งแน่นเพราะเป็นฝ่ายออกแรงกระแทกกระทั้น คากามิผ้าจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างระบายความเสียวซ่าน คนตัวโตกลัวร่างขนมหวานแสนอร่อยจะเมื่อยเลยเปลี่ยนเป็นวางเรียวขาสีน้ำผึ้งพาดไปบนข้อพับศอกของเขา แผ่นหลัง บั้นเอว และสะโพกสวยเลยแนบชิดกับความเย็นของเนื้อไม้ของโต๊ะอีกครั้ง ฝ่ามือร้อนผ่าวเลื่อนมาบีบขยี้ยอดอกทั้งสองข้างพร้อมกันขณะสะโพกแกร่งสอบหนักหน่วงรัวเร็ว มือเรียวเอื้อมมือไปแตะที่หน้าท้องแกร่งแล้วดันออก เพราะรู้สึกมากเกินไป

“อื้อ!...ไม่…อย่าจับ…” ฝ่ามือหนาช้อนใต้บั้นเอวสวย รั้งร่างเข้าไปกอดแน่นขณะที่ยังขยับกายครั้งแล้วครั้งเล่าทาบทับเข้าหาไม่หยุดยั้ง คากามิกอดร่างไว้แน่นและเรียกชื่อร่างสูงซ้ำๆ

“มุราซากิ…บาระ...อ๊าาา...อ๊าา…มุรา…อ๊าาา!!” หอบหนัก คนผมม่วงจูบปากสีพีชหนักๆหนึ่งครั้ง เขาขยับกายรัวเร็วจนคากามิกระตุกเฮือกและปลดปล่อยออกมาอาบหน้าท้องแกร่ง คนตัวโตเองก็กระแทกกายเข้ามาหนักๆอีกหลายครั้งจนปลดปล่อยเข้ามาในกายคนผมแดงจนเปียกชุ่ม

“แฮ่กๆ….อื้อ...”

“อร่อย...ที่สุด...หวาน” จมูกโด่งจรดลงบนแก้มใสซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อื้อ...พอ...แล้ว”

“ฉันจะกินอีก...อ่า...

 เจ้าบ้า!!

 คากามิได้แต่สบถด่าในใจ เพราะเขาไม่มีแรงแม้แต่จะห้ามคนตัวโตเกเรเลยแม้แต่น้อย สงสัยวันนี้ทั้งวันต้องยอมเป็นขนมให้หมอนี่กินแน่ๆเลย ฮึ่ย!!