“มีใครเคยบอกไหมว่า...นายน่ารัก...”
ใบหน้านวลร้อนวาบกับคำชม
คนหัวเขียวยิ้มมุมปากนิดๆ ถอดแว่นที่สวมอยู่ออก
ร่างสูงกว่าเขยิบร่างเข้ามาใกล้ๆอีกจนจูบที่หน้าผากนูน ไล้รอยจูบมาที่ระหว่างคิ้ว
ก่อนจูบเบาๆที่ปลายจมูก มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงต่ำจนโอบเอวเรียบตึงไว้แน่นแล้วดึงเข้าหาตัวช้าๆ
จนร่างคากามิขึ้นไปนั่งเกยอยู่บนตักแกร่ง
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดริมฝีปาก
มืออีกข้างประสานลงบนมือเรียวสีน้ำผึ้ง ก่อนริมฝีปากของเอสแห่งชูโตคุจะจูบเบาๆลงบนริมฝีปากเอสเซย์รินแล้วถอนออกไป
กดซ้ำลงมาใหม่แล้วเม้มริมฝีปากสีพีชเบาๆ ริมฝีปากร้อนจูบซับลงมาอีกครั้ง
ถอนออกแล้วบดจูบลงมาใหม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่คนหัวเขียวไม่ได้สอดลิ้นเข้ามาล่วงล้ำในโพรงปากนุ่ม
แต่คากามิก็ยังรู้สึกวาบหวามและหวั่นไหวอย่างมากมาย!
จูบที่บ่งบอกตัวตนของมิโดริมะ...
นุ่มนวลแฝงความอ่อนโยน...และเป็นผู้ใหญ่...ให้ความรู้สึกอยากฝากตัวเองลงในอ้อมกอดนี้...
แล้วคากามิก็ได้แต่ด่าตัวเอง!
ที่ดันเผลอไผลไปกับจูบของร่างสูงอยู่แบบนี้โดยที่ไม่ขัดขืน!!!
ริมฝีปากร้อนกดจูบลงมาเบาๆอีกครั้ง
ถอนออกไปแล้วกดลงมาใหม่ย้ำๆอย่างเว้าวอน คากามิถูกประคองร่างให้เอนลงนอนราบใต้ร่างสูง
หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างไม่สามารถห้าม มือใหญ่ค่อยๆประสานลงบนมือเรียว ก่อนริมฝีปากร้อนจัดจะนาบทับลงมาบนริมฝีปากสีพีชอีกครั้ง
จูบอ่อนโยนถูกส่งมาก่อน มิโดริมะบดเบียดริมฝีปากลงมาแผ่วเบาก่อนเร่งจังหวะแปรเปลี่ยนให้เร็วขึ้นและดุดันเร่าร้อนขึ้น
คากามิหายใจติดๆขัดๆ มือใหญ่ยกขึ้นลูบที่แก้มเนียนสีน้ำผึ้ง เลยไปถึงศีรษะ
ผมที่ปรกหน้าถูกปัดออกอย่างนุ่มนวล... ดวงตาสีอาทิตย์คู่สวยนั้นทอแววระริก
น่าเอ็นดูและยวนอารมณ์ไปพร้อมๆกัน
คากามิน่ารัก...น่าปกป้อง
แม้จะเป็นคู่แข่งกันแต่เขาก็อยากดูแลคนๆนี้...
ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดกับใครมาก่อน...เฝ้ามองจนแน่ใจตัวเอง...
ถึงจะกลัว...แต่ตอนนี้...ก็ไม่อาจปล่อยมือได้แล้ว
ริมฝีปากร้อนค่อยๆถอนออกไปจากริมฝีปากสีพีชช้าๆ
ก่อนจะกดลงที่ปลายคาง ไล่มาเรื่อยจนจมูกโด่งฝังลงที่แก้มหอมดังฟอดยาวๆ
ริมฝีปากและจมูกโด่งไล่เรื่อยมาจนถึงที่ขมับ วกมาที่จมูกของคากามิและไล่จูบเบาๆลงมาเรื่อยๆจนถึงปลายจมูก
ร่างสูงกดจมูกหอมแก้มอีกข้าง คนตัวสูงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดจนคากามิรู้สึกหน้าร้อน
ริมฝีปากร้อนจัดไล่มาเรื่อยที่ลำคอเรียว
ทันทีที่สัมผัสอุ่นนิ่มแตะลงที่ต้นคอและลมหายใจร้อนที่คอยเป่ารด ทำให้คากามิรู้สึกร้อนวาบ
มือที่ประสานอยู่กับมือแกร่งบีบไปแรงๆ...
ร่างสูงขยับเบียดร่างเขามาแนบชิดร่างสีน้ำผึ้งทุกส่วนจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน
มิโดริมะคร่อมร่างคนผมแดงไว้ทั้งตัว
“มะ...มิโด...ริมะ” ดันไหล่กว้างไว้ เมื่อมือใหญ่เริ่มเลื่อนลงปลดกระดุมเม็ดบนของเขาหลุดไปแล้วสามเม็ด
คนยิ้มยากส่งรอยยิ้มอ่อนมาให้ นัยน์ตาสีเขียวคมกริบทอด้วยแรงปรารถนา
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยเส้นผมสีแดงเข้มที่ปรกหน้าผากของเนียนออกไป
ริมฝีปากร้อนก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากสีพีชทำให้หน้าร้อนไปทั้งหน้า
“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า...”
“..ฉะ...ฉัน...นะ...นาย”
“นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้เองนะ...ถึงจะกลัว...แต่” ริมฝีปากร้อนจูบลงบนริมฝีปากสีพีชอีกครั้ง
กดลงแนบเนิ่นนานและค่อยๆถอนออกไป
“ฉัน...ชอบนาย”
เสียงกระซิบนุ่มนวลเหมือนทำให้ใจละลาย
หมดเรี่ยวแรงต่อต้านขัดขืน เพราะว่าคากามิเผลอหลงไปกับดวงตาสีเขียวมรกตคู่สวย
น้ำเสียงนุ่มทุ้มจริงจัง...
และคากามิก็รู้สึกดีกับมิโดริมะมากๆ...จนมันอาจจะกลายเป็น ‘ชอบ’ ไปแล้วก็ได้
ริมฝีปากร้อนพรมจูบทั่วใบหน้าเนียน
กระดุมเสื้อเม็ดที่เหลือถูกปลดออกจนหมด เสือแดงร้อนวาบไปทั้งร่างเมื่อสายตาคมกริบจับจ้อง
ปลายนิ้วอุ่นไล่จรดลากตั้งแต่ลำคอ ลงมาหยุดที่ไหปลาร้า
จรดไล่ลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ คากามิยกมือดันแผ่นอกกว้างไว้
“อย่า...แกล้งสิ...”
มิโดริมะหัวเราะขำก่อนจะก้มลงสวมกอดร่างสีน้ำผึ้งไว้อีกครั้ง
ริมฝีปากร้อนจูบลงที่แก้ม ไล่ลงมาจนถึงลำคอ
ทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนค่อยๆไล่ไปทั่วลำคอเนียน ร่างสูงไม่ได้แค่จูบเบาๆเหมือนครั้งแรก
แต่คนผมแดงรู้สึกได้ว่าคากามิดูดดึงจนผิวสีน้ำผึ้งสวยแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูจ้ำๆ
ทุกครั้งที่ริมฝีปากเขาลากผ่าน
...คิสมาร์ก...
เคยถูกคนสามคนทำรอยเอาไว้จนเต็มตัวไปหมด...แต่กับมิโดริมะ...ดูจะต่างออกไปนิดหน่อย
มือเรียวดันไหล่หนาออก
“ทำไม่ต้องทำให้มันเป็นรอยด้วย...” ท่าทางเอียงคอใสซื่อ...ไร้เดียงสาเสียจนมิโดริมะหลุดยิ้มอย่างเอ็นดู ก็คนถามน่ะถามไปก้มหน้าหงุดไปเรื่อย
ไม่กล้าสบตาคมเลย
“พวกอาโอมิเนะ
คุโรโกะ กับคิเสะไมได้บอกเหรอว่าคิสมาร์กคืออะไร?”
“ไม่”
ส่ายหน้ารัว...
“รอยพวกนี้...” นิ้วยาวไล้ไปตามรอยแดงทั่วลำตัว “คนอื่นจะได้รู้ว่า...นายมีเจ้าของแล้ว”
อึ้ง...เงียบ
คนผมแดงพูดไม่ออก
มิโดริมะเลยแค่กดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากคากามิอีกครั้งเบาๆ ร่างสูงถอดเสื้อตัวเองออกแล้วโยนไปข้างหลัง
จนตาสีแดงสวยเห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอันเพอร์เฟ็ค
ต่างจากสภาพตัวเองเป็นอย่างมาก
ทั้งๆที่เป็นนักกีฬาเหมือนกัน...แต่ร่างกายของมิโดริมะกับดูแข็งแรง
ดวงตาสีเขียวไล่สายตากวาดทั่วร่างสีน้ำผึ้งสวยอีกครั้ง ก่อนมือใหญ่จะค่อยๆดึงรั้งกางเกงขาสั้นลง
ตอนนั้นเองที่คากมิรีบลุกพรวดขึ้นมาจนปากกระแทกปากร่างสูงอย่างแรงเล่นเอาได้สัมผัสรสชาติของเลือดไปเลย
“โอ๊ย!”
“คากามิ!” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างตกใจประคองหน้าคนผมแดงขึ้นมาดูแทบไม่ทัน “เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”
ส่ายหัว
แตะลิ้นตัวเองกับเพดานปากรสฝาดคาวคลุ้งข้างในทำให้รู้ว่าปากตัวเองแตกจริงๆด้วย คากามิยิ้มแหยๆ
“ไม่เป็นไร นาย...ต่างหากเป็นไรหรือเปล่า?”
“นาย...กลัวมากขนาดนั้นเลยหรอ?” เสียงทุ้มถามถามตรงๆ
มือใหญ่ละมือลงมาจับมือเรียวไว้ “ฉัน...ไม่ทำแล้วก็ได้นะ”
ใส่ใจความรู้สึก...เพราะเห็นว่าสำคัญ
สีหน้าคนตัวสูงเหมือนน้อยใจนิดๆ
แม้ว่าร่างนั้นจะพยายามไม่แสดงออกก็ตาม คากามิกลัวเจ็บ...เพราะที่เจ้าพวกลามกทำเอาไว้ครั้งก่อนก็ใช่ว่าจะหายดี...แต่เขาก็ไม่อาจเห็นใบหน้านี้แสดงความเศร้าออกมาได้เหมือนกัน
ร่างสูงยิ้มบางๆมา และคากามิก็เป็นบ้าไปแล้วที่เอื้อมมือไปจับลำคอแกร่งไว้แล้วกดริมฝีปากแนบหน้าผากร่างสูงเนิ่นนาน
พอเขาถอนริมฝีปากออกมามองหน้าคนหัวเขียว ก็เหมือนเขาสตั๊นไปสิบวิด้วยความช็อค
แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมาเพราะเข้าใจ แขนแกร่งสวมกอดรอบเอวเรียบตึงอีกครั้ง
ริมฝีปากร้อนจูบเบาๆที่ริมฝีปากสีพีชไล่ลงไปที่ลำคอ สัมผัสร้อนแรงลามไปทั้งหัวไหล่
จนลงต่ำไปถึงไหปลาร้า
“อะ...อื้ออ...” เสียงหวานร้องในลำคอเบาๆเมื่อริมฝีปากร้อนไล่ลงจนถึงแผ่นอก
ลิ้นซุกซนเกี่ยวกระหวัดแผ่วเบาที่ยอดอกแต่ทำให้สะดุ้งสุดตัวเพราะมันช่างไวต่อสัมผัส
เหมือนมิโดริมะรู้ทัน ริมฝีปากร้อนครอบครองลงก่อนจะทั้งจูบเลียและดูดดุนอย่างร้อนแรง
“อะ...อา...อ๊า....” คากามิแอ่นรับสัมผัสของร่างสูงด้วยความเผลอไผล ขยับขาเสียดสีกับคนหัวเขียวแบบไม่ได้ตั้งใจ มือที่ประสานมือเรียวอยู่
ละมาแล้วสอดเข้าใต้เอวก่อนรั้งร่างให้แอ่นรับ
ริมฝีปากร้อนดูดดุนยอดอกนุ่มเข้าโพรงปากเร่งจังหวะเร่าร้อนจนเสียวสยิว
ต้องร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“อา...อ่ะ...อือ...อ๊า....” มือใหญ่อีกข้างก็ร้ายกาจไม่แพ้กัน
ลูบไล้สะกิดยอดอกอีกข้างเคล้นคลึงจนมันชูชันรับปลายนิ้วเรียวโดยที่คากามิก็ไม่ได้ตั้งใจ
ยอดอกทั้งสองข้างดูครอบครองจนแดงเถือก เสียงหายใจสะท้าน หอบแฮ่กๆอย่างหมดเรี่ยวแรง
ร่างสูงละมือลงต่ำและดึงกางเกงนอนรวมถึงเสื้อผ้าทุกชิ้นของคากามิออกไปช้าๆอย่างไม่รีบร้อน
ร่างเอสเซย์รินเกือบเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างแกร่ง เพียงแต่มิโดริมะไม่ได้ถอดเสื้อคากามิออกไปจนหมด
เขาแค่แกะกระดุมออกแล้วดึงมันลงจนเห็นหัวไหล่ทั้งสองข้าง แผ่นอก หน้าท้องแบนราบ
ไปจนถึงท่อนล่างที่เปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งสวยนั้นมีรอยแดงแต่งแต้มเต็มไปหมด...แม้มันจะเริ่มจางหาย
แต่ก็ยังคงทิ้งร่องรอยเอาไว้ ขาสีน้ำผึ้งเนียนสวยเบียดเขาหากันอัตโนมัติด้วยความอาย
ริมฝีปากร้อนแตะจูบเบาๆที่บริเวณลิ้นปี่
ลงไปจนถึงหน้าท้องเรียบตึง เสียงหอบหายใจเร็วขึ้นและครางออกมาเบาๆเมื่อริมฝีปากร้อนฟอนเฟ้นทั่วหน้าท้อง
ลิ้นอุ่นแหย่เลียลงไปบนสะดือ ก่อนจะลากลงต่ำถึงบริเวณท้องน้อย
ทั้งจูบทั้งดูดจนเป็นรอยแดงพร่างทั่วร่างตัดกับสีผิว ซ้ำรอยเดิมเรื่อยๆ
ราวกับว่าผิวสีสวยนี้ควรจะมีแต่รอยแดงอยู่...ไม่จางหาย
มือใหญ่ค่อยๆชันขาเรียวขึ้น
แต่คากามิก็ยังคงหุบขาเข้ามาชิดกัน
หน้าร้อนไปทั้งหน้าจนไม่รู้ว่าสีหน้าตัวเองเป็นแบบไหนแล้ว
มิโดริมะไม่ได้บังคับดึงดัน
ร่างสูงก้มลงจูบที่เรียวขาขึ้นมาจนถึงหัวเข่า ริมฝีปากร้อนบดจูบซุกไซร้
ขณะที่มือหนาก็ค่อยๆแยกขาเรียวออกจากกันช้าๆ
“อะ...อา...อา...อ๊า....อื้ออ!” เสือแดงร้องครางในลำคอเมื่อริมฝีปากอุ่นจัดแนบไปตามต้นขาอ่อน
ไล่จูบและขบกัดผิวเนื้อไปจนถึงขาอ่อนด้านใน ลิ้นร้อนตวัดเลียขบเม้มจนตามเรียวขาแข็งแรงจนเต็มไปด้วยรอยรักจ้ำๆเต็มไปหมด!
“อ๊าาาา!”
คากามิแหงนหน้าครางออกมาอย่างเก็บไม่อยู่
เมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวลิ้นร้อนกวาดเลียตั้งแต่โคนจรดปลาย ร่างสีน้ำผึ้งต้องบิดตัวเร่าๆด้วยความเสียวสยิว
ต้นขาเนียนบีบเข้าหากันแน่นจนคนผมเขียวต้องยกมือขึ้นมันดันต้นขาด้านในเอาไว้
ริมฝีปากร้อนบีบรัดและเคลื่อนเข้าออกเป็นจังหวะ
“แฮ่กๆๆ...อ๊า....อ๊ะ...อื้อออ!!!”
มือเรียวของขยุ้มลงบนเส้นผมสีเขียวสวยไม่เป็นทรงของอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล
แอ่นรับทุกสัมผัสด้วยความเสียวซ่าน เมื่อมิโดริมะเร่งจังหวะถึงขีดสุด
“อืมมมมมม!!”
“อ๊าาาา!!~~” ครางสุดเสียงและปลดปล่อยออกมา ร่างสูงใช้น้ำรักสีขาวขุ่นในการเบิกช่องทางคับแคบ...ถึงแม้จะถูกล่วงเกินมากี่ครั้งก็ยังสวยงาม
แรกเริ่มที่นิ้วเรียวยาวสอดเข้ามา คากามิผวาเฮือกกอดรัดไหล่หนาไว้แน่น
ให้ตายเขาก็ไม่ชินอยูดี!!
“จะ...เจ็บ...อึก...เจ็บ” น้ำใสๆคลอนัยน์ตาสวยอย่างไม่อาจห้าม
ร่างสูงจูบซับมันแผ่วเบา เขาค่อยๆขยับอย่างเบามือที่สุดให้คากามิเจ็บน้อยที่สุด
ความอึดอัดเพิ่มมากขึ้นทุกครั้งที่นิ้วเรียวเพิ่มจำนวนขึ้น
คนใต้ร่างหายใจหอบแล้วจิกต้นแขนแกร่งไว้แน่น
นัยน์ตาคู่สวยพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำ ทั้งเจ็บปวดและสุขสม มิโดริมะคอยจูบปลอบประโลมทั่วใบหน้า
ริมฝีปากร้อนจูบซับเปลือกตาแผ่วเบา ก่อนจมูกโด่งจะฝังลงที่แก้มดังฟอดยาวๆ
ประกบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากสีพีช เขาบดเบียดร้อนแรงและดูดดุนริมฝีปากบนและล่างของเสือสีแดงแสนสวยอย่างเร้าร้อน
ปลายนิ้วที่อยู่ในร่างยังคงขยับขยายช่องทางบีบรัดแน่น ร่างสวยตอดรัดนิ้วเรียวถี่ขึ้นเรื่อยๆ
แผ่นอกสะท้านหอบขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์
“อ่ะ...อือออออ...”
คนผมแดงเผยอริมฝีปากรับเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดชิมความหวานทั่วทั้งโพรงปากนุ่มอย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน
นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆและกดย้ำๆที่จุดเร้าจนคากามิปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มหน้าท้องแกร่ง
ซึ่งมิโดริมะไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเลยแม้แต่นิดเดียว ขาสองข้างถูกยกสูง มือใหญ่ข้างหนึ่งช้อนใต้ข้อพับขาไว้
ส่วนอีกข้างยกขาเรียวพาดไปบนบ่าแกร่ง นัยน์ตาสีเขียวคมกริบจ้องมองช่องทางสีสวยคับแคบเต็มสายตา
มือใหญ่รั้งกางเกงตัวเองลงนิดหน่อยแล้วค่อยๆกดส่วนแข็งแกร่งเข้ามาในร่างสีน้ำผึ้ง
“อ๊าาา! จะ...เจ็บ....อื้อ!...มิโด...ริ...มะ...จะ...เจ็บ” เพียงแค่ไม่ถึงครึ่ง เสียงหวานก็ต้องร้องออกมาพร้อมกับนัยน์ตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำ
มิโดริมะลูบหน้าผากที่ชื้นเหงื่อของคนผมแดง มือใหญ่เกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
เขาค่อยๆยกแขนเรียวทั้งสองข้างให้โอบรอบคอแกร่งไว้
“ถ้าเจ็บ...หรือรู้สึกอะไรก็ให้จิกลงมา...บนตัวฉัน...แต่ร้องออกมา...ฉันอยากฟังเสียง...ของนาย...
เวลาที่นายมีความสุข ฉันอยากให้นายเรียกชื่อฉัน...” หอมแก้มนวลแรงๆ
น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวล
“ฉันเป็นผู้ชายของนาย...เป็นคนของนาย...ได้ยินไหม...ไทกะ” เสียงเข้มกระซิบ จมูกโด่งกดไล้ใต้ดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำคลอไปด้วยหยาดน้ำ
คากามิยิ้มกว้าง...
การกระทำที่ถนอมราวกับสมบัติล้ำค่า...
ร่างโปร่งกอดลำคอแกร่งไว้แน่นจริงๆอย่างหาที่พึ่ง
แต่มิโดริมะค่อยๆขยับถอนออกไปแล้วกดเข้ามาใหม่ ร่างสูงจะไม่ดึงดันเข้ามาจนคนผมแดงต้องเจ็บ
แต่เขาสามารถทนจนช่องทางของนั้นค่อยๆขยายเปิดรับร่างเขาให้ดันเข้ามาได้จนสุด
“ไท...กะ” มือใหญ่ประคองหน้าคากามิไว้ก่อนจะก้มลงจูบอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากสีพีชยังคงเผยอรับเรียวลิ้นให้เข้ามาชักนำความรู้สึกตามใจชอบ
มิโดริมะพรมจูบทั่วใบหน้า เสียงเข้มกระซิบพร่ำคำหวาน มือหนาสอดเข้ามาใต้เอวเรียบตึงแล้วกอดรัดร่างคากามิจนหน้าท้องแนบชิดกับหน้าท้องแกร่ง
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาาา....”
เสียงหวานร้องออกมาเมื่อคนตัวสูงเริ่มขยับกายเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเนิบๆ
ลมหายใจคากามิติดๆขัดๆด้วยความรู้สึกอึดอัดเมื่อร่างกายอีกฝ่ายเต้นตุบๆอยู่ในร่างของเขา
“แฮ่กๆๆ.....อ๊า....อ๊ะ....มิโด...ริ...มะ”
“เรียกชื่อ...อืม...”
“อ่ะ...อ๊า...อา...ชิน...อื้อ!!”
ร่างสูงขยับกายแรงขึ้นและโจนจ้วงเข้าออกอย่างร้อนแรง
เมื่อแรงอารมณ์มากขึ้นเขาถอนออกไปจนคากามิรู้สึกข้างในมันว่างเปล่าแล้วกระแทกเข้ามาจนมิดกระทบจุดเร้าจนสะท้านเฮือกต้องร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊ะ!...อ๊ะ!....อาาา...อ๊าาา....” ลมหายใจหอบเร็วมากขึ้นๆ คนตัวสูงเองก็กระแทกกายเข้าออกเร่งจังหวะมากขึ้นเช่นเดียวกัน
ส่วนแข็งแกร่งของร่างสูงครูดเข้ากับภายในและจุดเร้าของคากามิ
ยิ่งรู้ว่าตรงไหนที่ทำให้คนผมแดงเสียวซ่านรู้สึกดี
เขายิ่งกดกระแทกลงมาตรงนั้นย้ำๆจนคากามิต้องบิดตัวเร่าๆใต้ร่างสูงเหมือนจะขาดใจให้ได้
“อ๊าา...อ๊าา...อ๊ะ...ชิน....อื้อ!!”
ความเจ็บในตอนแรกหายไปจนหมดเหลือแต่ความสุขสมและเสียวซ่านจนหลายครั้งเผลอขูดเล็บลงกับแผ่นหลังแกร่ง
คนตัวสูงคำรามลั่นในลำคอราวกับสัตว์ป่าแสนดุดัน เหงื่อที่ออกทั่วร่างกำยำทำให้ร่างคนผมเขียวดูเซ็กซี่ร้อนแรงราวกับจะหลอมละลายร่างกับคนผมแดงและกลืนกินจนหมดสิ้น!
หน้าท้องแกร่งเบียดชิดเสียดสีกับหน้าท้องสีน้ำผึ้งแผ่นจังหวะ
จังหวะการกระแทกของร่างสูงเร็วและเร่งขึ้นเรื่อยๆ ช่องทางสวยบีบรัดและดูดกลืนแก่นกายร่างสูงเอาไว้แน่น
กระตุกตอดรัดถี่รัวเมื่อรู้สึกเหมือนโดนกระแทกลงมาบนจุดเร้าจนไม่ไหวแล้ว
“อ๊า!...อื้อออ...อ๊าา!...ชินนน!” เรียกชื่อร่างสูงดังลั่น
ขณะที่ร่างแกร่งกระซิบคำหวานย้ำๆที่ข้างหู ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง
แต่คนสูงยังกระแทกกายเข้าออกอีกสองสามครั้งจากนั้นก็ปลดปล่อยเข้ามาจนช่องทางสวยชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำรักร้อนจัดของร่างคนผมเขียว
คากามิหอบหายใจ
แผ่นอกสะท้านขึ้นลงด้วยความเหนื่อย มิโดริมะขยับร่างถอนออกไปจากเสือแสนสวย
แต่นิ้วเรียวสอดเข้ามาในช่องทางคับแคบอีกครั้ง
“อ๊าาาาา....” ร้องครวญครางและบิดตัวไปมาอย่างเสียวซ่านเมื่อนิ้วเรียวขยับควานข้างในจนของเหลวสีขุ่นไหลออกมาจนหมด
มือใหญ่พลิกร่างคนอ่อนแรงให้นอนคว่ำลงแล้วยกสะโพกให้สูงขึ้น
ส่วนแข็งแกร่งถูกกดพรืดเข้ามาในกายอีกครั้งในคราวเดียว เสียงหายใจหอบแฮ่กๆทั้งหน้าแดงก่ำ
“นาย...ยั่ว...ฉัน” เสียงเข้มกระซิบ “ทำให้ฉัน...คลั่ง...ไทกะ...รู้ตัวไหม”
“อ๊าาา....อ๊ะ!!”
ร่างสูงขยับกายเป็นจังหวะจากเนิบนาบ
และขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือเรียวจิกมือลงบนผ้าปูที่นอนด้วยความเสียว
ร่างแกร่งกระแทกย้ำลงมาบนจุดกระสันของไม่ยั้ง เมื่อรู้ว่าตรงไหนคือจุดอ่อนมิโดริมะก็เล่นจนเสือแดงได้ร้องครวญครางอย่างไร้เรี่ยวแรง
ร่างสูงเลื่อนมือมาประสานมือเรียวและบีบไว้ มืออีกข้างยึดเอวเรียบไว้แน่นและขยับกายรัวแรงขึ้นๆ
ช่องทางภายในร้อนผ่าวและดูดกลืนเขาไว้แน่น
มันกระตุกตอดรัดถี่ด้วยความเสียวซ่านและใกล้ถึงปลายทางอีกครั้ง
มือแกร่งลูบไล้หน้าท้องของเรียบตึงขึ้นมาถึงยอดอก
นิ้วเรียวสะกิดยอกล้อก่อนจะบีบคลึงจนมันแข็งขืน ขณะที่ช่องทางสีสวยยังโดนร่างสูงสอดประสานไม่หยุดจนเกิดเสียงหยาบโลน
ของเหลวสีขุ่นไหลซึมอาบไปตามต้นขาด้านใน เพราะคนผมเขียวขยับไม่หยุดแม้ร่างเขาระปลดปล่อยเข้ามากี่ครั้งก็ตาม
คากามิถูกความเสียวซ่านโจมตีจนเหมือนแทบจะขาดใจ
เมื่อจะถึงปลายทางเขาก็จะค่อยๆผ่อนจังหวะลงเหมือนจะแกล้งกัน
เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนคนผมแดงแทบทนไม่ไหว มือใหญ่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนใต้ร่างไว้แน่นและขยับเป็นจังหวะเดียวกับที่เคลื่อนลำรักเข้าออก
“อ๊าาาาาา!!” ร้องสุดเสียงเมื่อจังหวะเร่าร้อนของร่างสูงทำให้คากามิปลดปล่อยออกมาในที่สุดจนเปรอะเปื้อนเต็มมือใหญ่
มิโดริมะกระแทกร่างเข้ามาจนมิดและปล่อยเข้ามาจนไหลอาบต้นขาสวยอีกครั้ง ร่างสูงถอนร่างออกไป
คนอ่อนแรงทรุดลงอย่างหมดเรี่ยวแรง เหนื่อยจนแทบสลบ
มือใหญ่ประคองร่างคนยั่วให้นอนข้างๆเขาดีๆ
ร่างสูงกอดคากามิโดยที่ทั้งคู่นอนหันหน้าเข้าหากัน คากามิจิกไหล่กว้างไว้แน่น
นานทีเดียวกว่าลมหายใจจะกลับมาสม่ำเสมอ มิโดริมะกดจูบบนริมฝีปากสีพีชเบาๆ
ขณะที่ดวงตาสีแดงอัสดงปรือลงใกล้หลับเต็มที คนผมเขียวหอมหลังใบหูของสีน้ำผึ้งแรงๆดังฟอดแล้วก้มลงกระซิบ...
“ราตรีสวัสดิ์ครับ...ที่รัก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น