NC KNB ครอบครัวป่วนๆ 1.

“อ่า...อื้อ...ไม่...อาโอ...อื้อออ~~” เสียงหวานครางผะแผ่ว หอบหายใจหนัก ความรู้สึกร้อนไล่วาบตั้งแต่ปลายเท้า เสียววาบไปทั้งกาย

“อ๊ะ!” ใบหน้าคมคายหล่อเหลาซุกลงบนซอกคอสีน้ำผึ้ง เม้มเรียวปากแรงๆสร้างรอยสีแดงขนาดใหญ่ก่อนจะไล้เลียเบาๆ ผละไปทำเช่นเดียวกันซ้ำๆจนคอคากามิเต็มไปด้วยสีกุหลาบ ริมฝีปากแสนร้ายกาจยังไม่หยุดแค่นั้นเพราะมันค่อยๆไต่ระดับต่ำลงมาเรื่อยๆ แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ก็รับรู้ได้ถึงความชื้นของปลายลิ้นได้อยู่ดี

“อ่ะ...” ร่างคากามิบิดเร่า แทบจะทรงตัวไว้ไม่อยู่หากไม่ติดว่ามีมือแกร่งประคองไว้คงมีหวังได้ทรุดไปกับพื้นแน่ๆ อาโอมิเนะเคลื่อนมือไปปลดเสื้อตัวนอกออก โยนไปทางอื่นอย่างไม่สนใจ จากนั้นก็ตวัดลิ้นปลดกระดุมช้าๆ ค่อยๆเผยผิวกายสวยเรียบเนียนอย่างคนสุขภาพดีให้ยลโฉม ยอดอกสีสดแม้ไม่ตู้มๆอย่างที่เขาชอบ แต่ตุ่มไตสีชมพูสวยก็กระตุ้นอารมณ์ให้ยากจะควบคุม

“สวย...” เสียงชมอีกครั้ง พร้อมก้มลงไปครอบครองยอดอกนั้น

“อ๊ะ อา!!” ความชื้นที่ทำให้คากามิสะดุ้งเฮือก จิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง ยิ่งถูกหยอกเย้าราวกับชิมรสไอศกรีมแสนอร่อยร่างกายก็สั่นไหวรุนแรง

“อา...อ๊า!”

“หวาน...จัง” ตาสีน้ำเงินมองคนที่กำลังบิดกายอยู่บนตักของเขาด้วยแววตาเร้าร้อน...ประกายที่สื่อความหมายออกมาแบบโต้งๆ...ราวกับอยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัว

“อีกข้างนะ...” ยอดอกอีกข้างถูกครอบครองอีกครั้ง ขณะที่นิ้วเรียวก็ไล้ไปเรื่อยตามร่างกายสวย ใบหน้าของเสือแดงเชิดขึ้นกับความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้ ลมหายใจร้อนผ่าวกระชั้นชิด เสียงครางหวาน ดวงตาสีแดงเข้มฉ่ำหน้าปรือลงอย่างยั่วยวน

ภาพเหล่านี้กำลังทำให้ความอดทนที่มีอยู่อย่างน้อยนิดของเสือดำหมดลง

ร่างสูงคว้าเอวคากามิแน่นก่อนจะใช้เรียวแรงของตัวเองยกร่างที่สูงห่างกันไม่กี่เซนต์ฯขึ้นอย่างง่ายดาย

“ไปต่อกันเถอะ” พูดทั้งๆที่ซุกหน้าลงกับซอกคอเนียน เดินเข้าไปหน้าห้องตัวเองก่อนใช้เท้าเตะประตูอย่างแรง ร่างสีน้ำผึ้งสวยถูกวางลงบนเตียงสีน้ำเงินด้วยความถนอม และตามมาด้วยอีกคนที่คร่อมทับ เรือนร่างโปร่งถูกกักอยู่ภายใต้แขนแกร่ง ดวงตาสองคู่สบกัน ความปรารถนาฉายชัดจนคากามิหน้าแดงจัด

“อาโอ...มิ...เนะ”

“หืม?” กางเกงขาสั้นที่สวมอยู่ถูกปลดออกอย่างเชื่องช้า

“คือ...คือ...”

“ถึงนายห้ามฉันก็ไม่ฟังหรอกนะ” บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตะ...แต่...”

“กลัวเหรอ?” คนที่ถูกหยามไม่ได้ถลึงตาใส่ทันที

“ไม่...ได้กลัวเฟ้ย!! ก็เรื่องแบบนี้...เขา...เขาไว้...”

“ใช่...เขาไว้ทำกับคนที่รัก แล้วฉันก็ทำกับนาย...” คากามิเบือนหน้าหนีทันที

ก็คำพูดนั้น มันเหมือนบอกว่า...รัก...เขานี่นา

“ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ” ส่ายหน้าน้อยๆให้กับความน่าเอ็นดูของเสือสีแดง

“เป็นของฉันเถอะ...ไทกะ” ชื่อต้นที่ถูกเรียกออกมานั้นทำให้ได้แต่หลับตาลงอย่างอ่อนใจ อาโอมิเนะช่างร้ายกาจจริงๆ แค่เสียงเรียกชื่อนั้นก็โอนอ่อนตามอย่างง่ายดาย

“หึๆ...ไม่ตอบถือว่าตกลง” อยากถลึงตาใส่ว่าถึงไม่ตกลงนายก็ไม่ฟังฉันอยู่นี่นั่นล่ะไอ้คนเอาแต่ใจ!! ดวงตาคู่สวยบอกออกมาโต้งๆ แต่คนผิวแทนกลับหัวเราะ จัดการปิดปากสวยๆนั่นด้วยปากของเขา ปลดเปลื้องปราการที่ขวางอยู่ระหว่างเขากับคากามิออก ผิวเนื้อที่สัมผัสและถ่ายทอดไออุ่นให้แก่กัน... ไล้ปลายลิ้นลงมาถึงยอดอกที่กำลังชูชันรับความร้อนจากอีกคน

“อื้อ...อย่า....มัน...เสียว....” ร้องครางและดันไหล่หนาออก เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจนั้นดูดเม้มย้ำเล่นยอดอกไปมาสลับกันทั้งสองข้าง รุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน แล้วยิ่งครางออกไปแบบนั้น ก็ยิ่งถูกตอบแทนด้วยการดูดดึงแรงๆหลายๆครั้ง แขนสีแทนสอดเข้าใต้เอวเรียบตึงก่อนดันแล้วดันแผ่นหลังให้แอ่นรับสัมผัสที่ปลุกอารมณ์อยากขย้ำคนตรงหน้าให้พุ่งสูง

“อ๊ะ....อย่า อาโอ...มิเนะ...หยุด...อ๊ะ...เสียว...อื้อ”

“หืม? อย่าหยุดหรอ...ไม่หยุดอยู่แล้วน่า....นายโคตรจะน่ากินขนาดนี้”

แทบอยากจะครอบครองเสียตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

เสียงทุ้มหยอกเย้าเลื่อนริมฝีปากร้อนต่ำลงจนถึงหน้าท้องสีน้ำผึ้งเรียบเนียนอีกครั้ง พรมจูบหยอกล้อไปทั่วจนคากามิต้องบิดตัวเร่าๆด้วยความเสียว ร่างสูงกดริมฝีปากหนักๆต่ำลงจนถึงท้องน้อย แลบปลายลิ้นตวัดเลียชิมความหวานก่อนลากลงที่ต้นขาอ่อน ค่อยๆจูบซับและขบเม้มย้ำเรื่อยจนถึงโคนขาอ่อนด้านใน ตวัดลิ้นไล้เลียเบาๆแล้วขบฟันลงอย่างหมันเขี้ยว 

“น่ารัก...นายมันเซ็กซี่และ...น่ารักชะมัด” อาโอมิเนะกระซิบพร่ำชมไม่ขาดปาก คนถูกเย้าได้แต่บิดตัวอย่างทำอะไรไม่ได้ ด่าในใจว่าไอ้หื่นและโรคจิตไปหลายครั้ง และคนหื่นก็มองแววตาคู่สวยออกจึงหัวเราะในลำคอ ละจูบจากบริเวณโคนขาขึ้นมา ก่อนทาบทับแรงๆที่ปากสีพีชให้สมกับความเย้ายวนและน่ารักของเสือสีแดง เมื่อจูบจนพอใจนิ้วเรียวก็บรรจงวนรอบริมฝีปากบวมช้ำเบาๆ

“หวานชะมัดเลย...หอม” จมูกโด่งฝังลงบนแก้มใสแรงๆ แล้วเลื่อนมาสูดดมที่ซอกคอ ก่อนมือแกร่งจะจับร่างสีน้ำผึ้งเนียนพลิกคว่ำยกสะโพกมนขึ้นสูงจนชันเข่าลงกับเตียงกว้าง

 “อ๊ะ!!!” คากามิสะดุ้งและแหงนหน้าขึ้นด้วยความเสียว เมื่อลิ้นร้อนไล้เลียไปตามบั้นเอว เสียงเข้มแหบพร่าโน้มหน้าลงกระซิบข้างหู

“ทั้งเซ็กซี่ ทั้งน่ารัก....น่าขย้ำ”

น่าจะกลืนกินให้หมดทั้งตัว!

เขาไม่เคยคิดว่าการร่วมรักกับผู้ชายด้วยกันจะให้ความรู้สึกดีได้มากมายขนาดนี้หรือเพราะคนๆนั้นเป็นคากามิกันนะ ดวงตาคมมองภาพร่างโปร่งที่นอนชันเข่าหันหลังให้เชา เสียงหอบหายใจ ดวงตาปรือปรอยแสนยั่วยวน อยู่ตรงหน้า ช่องทางสีสวยนั้นเต้นตุ๊บๆราวเชิญชวนให้เข้าไปลิ้มลอง ไม่อยากจะทนเลยแม้แต่น้อย...แต่ก็เข้าใจดีว่านี่เป็นครั้งแรกของทั้งเขาและคากามิ

ถึงจะเอาแต่ใจตัวเองยังไง...คากามิก็คือคนที่อยากจะถนอมที่สุด

“อ๊าาา!!!” คนผมแดงร้องดังลั่นแล้วสะบัดหน้าเชิดขึ้นด้วยความเสียวกระสัน อารมณ์พุ่งสูงอย่างไม่อาจห้าม ได้แต่หอบแฮ่กๆ ครางอย่างเดียวเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียไปตามช่องทางสีสวยคับแคบและไม่เคยมีผู้ใดรุกล้ำ สอดปลายลิ้นเย้าแหย่ ลากเลียผ่านจุดกระสัน โน้มน้าวกระตุ้นร่างกายให้ตอบรับขยับขยาย ขาเรียวอันมีพลังกระโดดมหาศาลยามนี้สั่นระริกหมดเรี่ยวแรง จนมือแกร่งต้องยึดสะโพกกับต้นขาคนผมแดงไว้ไม่ให้ล้มลงไปนอนกองหมดสภาพอยู่บนเตียง 

ลิ้นร้อนที่ขยับเข้าออกอย่างหยอกเย้าและเชิญชวนไปในที ทำให้คากามิถึงขีดสุดโดยไม่ต้องแตะต้องสัมผัสส่วนอ่อนไหวเลย คนผิวสีแทนหัวเราะอย่างเอื้อเอ็นดู เป็นคนอื่นโตจนขนาดนี้แถมไปอยู่ถึงอเมริกา ย่อมต้องเคยจูบหรือช่วยตัวเองบ้างอะไรบ้าง แต่ดูเหมือนพ่อเสือน้อยแสนซื่อคนนี้จะไม่มีเรื่องแบบนั้น

อา...มันก็ดีแล้วเพราะนั่นบอกให้รู้ว่า...ครั้งแรกของคากามิเป็นของเขาทุกอย่าง!

ร่างสูงผละออกเล็กน้อย และเอื้อมมือมาพลิกเสือน้อยให้นอนหงายช้อนศรีษะซึ่งปกคลุมด้วยเส้นไหมสีแดงเข้มชื้นเหงื่อให้ตั้งตรง รั้งร่างโปร่งมานั่งบนตักแกร่ง คากามิหอบหายใจได้แต่มองร่างคนขี้แกล้งด้วยสายตาดุๆ 

ทำให้เขาต้องการแบบนี้สมกับเป็นจอมหื่นมิเนะจริงๆ!!   

“บอกไว้ก่อนนะ...นี่คือการร่วมรัก...ไม่ใช่เซ็กส์” หมอแก้มใสแรงๆ “แล้วฉันก็จะ...เอาจริงแล้ว จะกินนายทั้งตัวเลย!!” มือหนาประคองร่างโปร่งลงนอนแผ่วเบา ก่อนยกขาข้างหนึ่งพาดบ่าแกร่ง ส่วนมืออีกข้างก็ช้อนใต้ข้อพับตรงขาคากามิแล้วยกขึ้นสูง จนเห็นช่องทางคับแคบเต็มสายตา อาโอมิเนะหัวเราะ แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย คว้าขาอีกข้างมาพาดไว้ที่บ่า ไล้ปลายนิ้วเรียวยาวสอดเข้ามาเย้าแหย่ในช่องทางสีสวย

“อ๊ะ!! อา...อื้อ....อ๊าาาา~~~~” แรกๆมันก็เจ็บ แต่คนตัวสูงไม่ได้ดึงดันเอาแต่ใจจะเข้ามา แค่ค่อยๆขยับช้า เคลื่อนตัวอย่างเนิบนาบ จนช่องทางนั้นเปิดรับมากขึ้น จากเสียงร้องเจ็บจึงกลายเป็นร้องครวญครางหวาน ด้วยความเสียวเมื่อนิ้วเรียวที่อยู่ในร่างถูกเร่งจังหวะเคลื่อนเข้าออกให้รุนแรงยิ่งขึ้น อาโอมิเนะเพิ่มนิ้วเข้าและขยับเข้าออกจนครบทั้งสามนิ้ว

“อึก...อ่า...อ๊าาาาา~~~~”  ใบหน้าสวยสะบัดใบมากรีดร้องระบายความเสียก่อนปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง

“แฮ่กๆๆ”

“อา...สองรอบแล้วนะ...หืม?” ยิ้มบางด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ไอ้...ไอ้...ลา...มก”

“ขอบคุณที่ชมนะ...” มือใหญ่ใช้ของเหลวสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาปาดไปบนช่องทางสีสวย เป็นการเบิกทาง เพื่อไม่ให้เสือจอมเซ็กซี่ต้องเจ็บเมื่อเขาจะสอดใส่เข้ามา นิ้วเรียวเปียกชุ่มสอดเข้ามาอีกครั้งกดกวาดภายในราวสำรวจ จนข้างในชุ่มฉ่ำไปหมด ดวงตาสีน้ำเงินเข้มตวัดมอง

“คับ...แน่น...อา...”

“ไอ้...อื้ออออ!!!” นิ้วเรียวถูกถอนออกไป ก่อนจะตามมาด้วยอะไรบางอย่างที่ใหญ่กว่าและคับแน่นยิ่งกว่า

“อ้ะ! อย่า...อา...อื้อ...อื้อ”

“ไม่เจ็บหรอก...ฉันสัญญา” เสียงทุ้มบอกหนักแน่น ใช้ส่วนแข็งแกร่งถูไถปากทางเข้าไปมา ร่างกายที่เสียดสีทำเอาคากามิเสียววาบไปทั่วท้องน้อย ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงสีหน้าราวกับทนไม่ไหว

“อ่า...อือ...ไม่...อา...ใส่ถุง...อา”

“ถุงยางน่ะเหรอ?” อาโอมิเนะกัดฟัน พยามอย่างมาที่จะไม่สอดแทรกเข้าไปรวดเดียว เขาไม่อยากให้คากามิเจ็บ...แม้ต้องข่มใจแค่ไหน ถึงขนาดขบปากตัวเองจนได้กลิ่นเลือด

“แปลกใจจัง...ที่นายรู้จัก” เสือน้อยค้อนขวับให้คนนิสัยเสียขี้แกล้ง  จนอาโอมิเนะต้องก้มไปจูบปากสีพีชแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

“เวลาร่วมรักกับคนที่รักน่ะไม่มีใครเขาใส่ของแบบนั้นกันหรอกน่า...คุณเมีย”

“อะ  อื้อ!!!”

พร้อมๆกับกดส่วนแข็งแกร่งเข้ามาช้าๆ คากามิกระตุกวูบ มันเสียวมากแต่ก็จุกและเสียดมากเช่นกัน เจ็บจนหยาดน้ำตาคลอหน่วยในดวงตาสีแดงสวย

“ฮึก...เจ็บ...อา...โอ”

“โอ๋...เดี๋ยวก็หายนะ” มือใหญ่บรรจงเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ 

น่าสงสารและน้ำกินไปในคราวเดียวกัน...ภาพเสือแดงแสนสวยที่ปรากฎตรงหน้ากำลังทำให้เขาเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่  มือแกร่งประคองเอวไว้ ก่อนร่างสูงจะผ่อนลมหายใจและค่อยๆกดเข้ามาอีกช้าๆ คากามิแหงนหน้าขึ้น มันไม่เจ็บแล้วแต่ปวดหน่วงในท้องน้อย จุกแน่นไปหมด ทว่าสักพักก็ค่อยๆหายไปและเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านแทน

เมื่อเห็นว่าอาการของคากามิดีขึ้นอาโอมิเนะจึงค่อยๆขยับกายช้าๆ

“อ่ะ...อ้ะ...อื้อ….”  คนผมแดงเริ่มครางในลำคออย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อ

ร่างสูงก้มลงคลอเคลียแผ่นอกสวย ริมฝีปากฟอนเฟ้นดูดดุนอย่างเร่าร้อนรุนแรงและอ่อนโยนสลับกันไป  เล้าโลมด้วยชั้นเชิงเจนจัดจนหมดเรี่ยวแรงขยับสะโพกตอบรอบร่างสูงตามสัณชาตญาณอย่างห้ามไม่อยู่  พอเห็นเสือน้อยคล้อยตาม สะโพกแกร่งค่อยๆขยับเป็นจังหวะเนิบนาบ ส่วนแข็งแกร่งกระทบเข้ามาในกายสีน้ำผึ้งไม่หยุด เดี๋ยวแผ่วเบาเดี๋ยวดุดัน ร่างคากามิเริ่มชื้นไปด้วยเหงื่อ  มือสีแทนลูบไล้เล้าโลมไปทั่วร่าง พร้อมๆกับพาริมฝีปากร้อนตามไปด้วย ไม่มีตรงไหนที่ไม่มีรอยจูบ ราวกับประกาศให้รู้ว่าเสือตรงหน้ามีเจ้าของแล้ว

 จังหวะการเคลื่อนกายของร่างแกร่งค่อยๆเร็วขึ้นๆ เร็วขึ้น  คากามิเผลอบดเบียดสะโพกแนบชิดกายนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อา...อืม...ดี” เรียกเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจจากคนตัวสูงกว่าได้เป็นอย่างดี เขาขยับกายออกไปจนเกือบสุดและกดลงจนมิดทันที!!

 “อ๊าาาาา!! อา!” ใบหน้าสวยแหงนขึ้นและร้องครางด้วยความเสียว มือใหญ่จับเอวไว้แน่นแล้วเริ่มขยับสะโพกแรงขึ้น กระแทกเข้าออกเกือบสุดทุกครั้ง เสียงผิวเนื้อที่สัมผัสกันฟังดูหยาบโลนอย่างน่าอายแต่ก็ให้ความรู้สึกเสียวซ่าน  คากามิได้แต่ร้องครวญครางให้คนตัวสูงฟัง

“อื้อ อื้ออออ อาาาา” มือหนายึดขาเรียวให้พาดบนบ่าแกร่งแน่นเพื่อสามารถรับแรงสวนเข้าออกที่ยิ่งรุนแรงขึ้นๆเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงจนยากจะระงับ  หน้าท้องแกร่งสีแทนจงใจขยับเสียดสีกับต้นขาอ่อนของที่บดเบียดแนบชิดอยู่กับอกกว้าง เล่นเอาคากามิบิดตัวเร่าๆด้วยความเสียวสยิวอีกครั้ง จิกเล็บมือลงกับเตียงเพื่อช่วยระบายอารมณ์ อารมณ์กระหายพุ่งสูงอย่างฉุดไม่อยู่  อาโอมิเนะก้มลงจูบเสือน้อยแรงๆ ขณะเดียวกันก็เร่งจังหวะสะโพกกระแทกกระทั้นเข้าออกแรงขึ้นๆ  ร่างของเอสเซย์รินเอียงหน้ารับจูบแลกลิ้นกับอีกฝ่ายนัวเนีย ซ้ำยังบดเบียดกายเข้าแนบชิดเพราะมีอารมณ์ร่วมเต็มที่

“แน่น...ในตัวนาย...โคตร...แน่น” ข้างในที่ตอดรัดถี่กระชั้น จนอาโอมิเนะแทบคลั่ง

“อื้อ...อา...อีกสิ...” ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเบิกขึ้นนิดๆกับคำนั้น ก่อนยิ้มและกระแทกสะโพกแรงรัวเร็วเคลื่อนกายเข้าออกไม่หยุด กระแทกจุดเร้าหนักๆจนเรียกเสียงครางหวานลั่นห้อง!!!

“อ๊ะ!...อื้อ...ฉะ...อา ไม่...ไหว...อา”

“อา...ฉันก็...ไม่ไหวแล้ว” สะโพกแกร่งขยับเร็วขึ้น รัวขึ้น ถอนส่วนแกร่งออกไปและกดเข้ามาอีกครั้งจนมิดด้าม

“อ๊าาาาา!!!~~~~” คากามิร้องลั่นปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง เช่นเดียวกับที่ช่องทางภายในรับรู้ได้ถึงของเหลวอุ่นที่ฉีดเข้ามามากมายไปหมด

“แฮ่กๆๆ” หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เหลือบตามองกลุ่มผมสีน้ำเงินที่ซบลงบนไหล่เขา “หนัก...นะ”

“อา...” เสียงทุ้มครางรับ ก่อนจะ

“อ้ะ!!...อ๊าา!”  คากามิร้องตั้งรับไม่ทันกับการเริ่มบทรักครั้งใหม่ที่เร็วแบบไม่ให้ได้ตั้งตัว ร่างสูงกระแทกสะโพกไม่ยั้งจนคนผมแดงต้องกัดริมฝีปากแน่นด้วยความเสียว เผลอแอ่นสะโพกรับจังหวะการเข้าออกที่ดุดันนั้นอย่างเต็มใจ

 เขาไม่มีแรงจะห้าม...แล้วมันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า...รู้สึกดี

ร่างสูงเบียดกายเข้าหาราวกับจะกลืนกิน หน้าท้องแกร่งเสียดสีกับหน้าท้องเรียบตึงไม่หยุด

“อื้ออออ ดะ...ได...กิ” เสียงแหบพร่าเรียกชื่ออีกฝ่าย ทำให้ดวงตาคมเบิกกว้าง

“นาย...ว่าไงนะ” อาโอมิเนะถามด้วยสีหน้าตกใจเรียกความหงุดหงิดจากดวงตาสีแดงสวย

“ชิ! งั้น....งั้น!  ไม่ต้องฟังแล้ว...”

“ไม่เอา!” บอกกลับอย่างเอาแต่ใจ  “ฉัน...ชอบที่นายเรียกว่าไดกิ...น่ารัก” ยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆ

“ไทกะของฉันน่ารักที่สุด” คากามิหน้าร้อนวาบ

“ใคร...ใครเป็นของนายกัน!!”

“หึๆ...แล้วฉันกำลังอยู่...ในตัวใคร”

“ไอ้...บ้า อ๊าาา!!”  เสียงหวานร้องขึ้นมาแทบไม่ทันเพราะสะโพกแกร่งขยับแรงยิ่งกว่าเดิมซะอีก!!! คากามิหายใจหอบแฮ่ก จุดเร้าถูกกระทบกระแทกจนเสียวซ่านแทบทนไม่ไหวแล้ว อาโอมิเนะยกแขนเรียวให้โอบรอบคอแกร่งของเขาเอาไว้ คากามิกอดคอร่างสูงไว้แน่น เสียงเข้มกระซิบข้างหู

“เรียก...เรียกชื่อ...อีก...ไทกะ”

 “ดะ...ไดกิ...อื้อ!” เสียงหวานเรียกชื่อคนตัวสูงท่ามกลางเสียงแหบพร่าและอารมณ์กระหายที่สูง เหยียดขาออกสุดแอ่นตัวรับแรงกระแทกเข้าออกอย่างเร่าร้อน

“อื้อ...อื้อออ...ไม่...ไหว...ไม่ไหวแล้ว...ไดกิ!!” คากามิกระซิบข้างหูคนตัวสูง เสียงหวานที่พร่ำหอบข้างหู ทำให้เขาขยับกายเร็วๆแรงๆอีกสองสามครั้ง เสียงเสียดสีของผิวกายดังก้องในห้อง โดยเฉพาะเสียงในช่องทางที่ชุ่มฉ่ำเพราะร่างสูงปลดปล่อยเข้ามาแล้วขยับเข้าออกไม่หยุด อาโอมิเนะกระแทกเข้ามาสุดแรง จากนั้นก็ปลดปล่อยเข้ามาเต็มร่างสีน้ำผึ้งอีกครั้ง เช่นเดียวกับคากามิที่ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มหน้าท้องแกร่ง ร่างโปร่งล้มลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรงตามมาด้วยอาโอมิเนะที่ล้มตัวลงทับ

“หนักนะ...เจ้า...มิเนะ”

“เรียกไดกิสิ”

“อื้อ...ไม่เอา น่าอายจะตายไป”

“ภรรยาเรียกชื่อสามีน่าอายตรงไหน”

 พูดออกมาได้หน้าตาเฉย!! คากามิยกมือที่ไร้เรี่ยวแรงยีหัวน้ำเงินยุ่งๆไปที

“นายมัน...หื่น”

“กับนายคนเดียว ฉันไม่ฟันแล้วทิ้งหรอกน่า”

“ไอ้บ้า...ไม่กลัวเฟ้ย!”

“หึๆๆ” อาโอมิเนะหอมแก้มเนียนอย่างหมั่นเขี้ยว อมยิ้มอย่างคนมีความสุข

ในที่สุดก็ได้ครอบครอง...เป็นเจ้าของ

ดีใจและรู้สึกหวงแหนมากกว่าเดิม

“ขอบคุณนะ...คากามิ”

“เรื่อง?”

“ขอบคุณที่เข้ามาเป็นลมหายใจของฉัน...” น้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงทำให้คากามิยิ้มบาง ยกมือแนบแก้มสีแทน

“อืม...ขอบคุณเหมือนกัน...ที่ยอมรับฉัน”

“ไอ้บ้า...ยอมมาตั้งนานแล้วเฟ้ย!!” ว่าแล้วก็หอมแก้มอีกแรงๆ ซุกหน้าราวกับเด็กๆ คากามิได้แต่ส่ายหน้าขำๆ เอาเถอะ ตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวแล้ว...

ให้เจ้าตัวดำที่นานๆทีจะอ้อน...อ้อนไปก่อน...แล้วกัน

ติชมกันได้ที่ http://writer.dek-d.com/11636/story/view.php?id=1347469